Cocukluğumda, yurtdışına seyahat etme imkanının çok kısıtlı olduğu zamanlarda, sevgili annem iş için İsviçre'ye ve Hollanda'ya giderdi. Bizler için bu çok büyük olaydı: Havalimanında ma'aile onu yolcu eder ve dönüşünde yine tam takım onu karşılardık. Mutlaka eli kolu dolu gelirdi. Bir sürü irili ufaklı ve her zaman çok orjinal hediyelerimiz olurdu. Fakat her seyahatte mutlaka bize uzerinde ya almanca ya da flemenkçe spagetti baharatı yazan, açık yeşil renkte kapağı olan bir şişede, makarna icin bir baharat getirirdi. Işte o benim için çok önemliydi!
İşte çocukluğumun bu gizemli tadına en yakın şey Cafe de Paris sosu!
Asmalimescit'te, "eski" La Brise'in karşısında çok guzel ve alımlı bir binada açılan Cafe de Paris'ye sevgilim, diğer yarım, hayatımın aşkı ile başbaşa gittim. Tahminimden daha buyuk, ama yine de sicak ve rahat ortamı olan bi lokanta. Başbaşa yemek için de güzel, ailecek te hoş olabilir. Masalar şık, ortam loş. Bar cok ihtişamlı gozukuyordu, sanırım gece 11.00'den sonra bar havasına bürünen tipik bir Asmalı mekanı oluyor. Gece 11 benim için biraz zorlama olacaktır, artık Bayan Balşeker dener.
Herneyse, yemek bildiğiniz - ya da bilmediğiniz- gibi klasik Cafe de Paris Menüsü. Önden ceviz soslu salata, daha sonra mum ile ısınan metal tabakta tam istenilen kıvamda pişmiş et, ve tabi yiyebildiğin kadar altın sarısı, çok guzel kızartılmış patates!
Etin Cafe de Paris sosu icinde bogulmuş olması harikaydı! Patatesi de bu sosa buluyarak yedik. Tabi yiyebildiğiniz kadar patates var ama et yok. Bence farklılık yapıp eti de sınırsız yapmalılar. Zaten abartılamaz ki (ben hariç)
Neticede güzel bir mekanda lezzetli bir yemek yiyip, cafe de paris sosu ve anımsattıklarını sindirip, geceyi Sefahathane'de sonlandırdık.
Aaah anılar anılar..
Bay Afiyet
03/09/2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder